انواع داده ها در برنامه نویسی

ادمین ۱ شهریور ۱۳۹۹آخرین به روز رسانی: ۱ شهریور ۱۳۹۹

۰ 490 خواندن این مطلب 1 دقیقه زمان میبرد

در برنامه نویسی ، تایپ یا نوع داده (data type) یا به اختصار تایپ، یک ویژگی داده است که به کامپایلر یا مترجم اطلاع می دهد چگونه برنامه نویس قصد دارد از داده ها استفاده کند. اکثر زبانهای برنامه نویسی از انواع داده های اصلی پشتیبانی می کنند. این داده ها عبارتند از:

داده عددی (Integer)

همانطور که از اسم داده عدی یا Integer پیداست، متغیرهای این مدل، داده عددی صحیح هستند.

این مدل داده معمولاً در زبان های برنامه نویسی با کلمه int معرفی می شود. برای مثال اعداد زیر رو می توانیم با این نوع داده ذخیره کنیم:

۸۵۴
۰
-۸۵۴۲

داده کاراکتر (character)

همانطور که از نام آن مشخص است، کاراکترها در این نوع داده ذخیره می شوند. این نوع داده معمولاً در زبان های برنامه نویسی با کلمه ی char مشخص می شود و می تواند کاراکتر هایی مثل ‘A’ و ‘b’ و ‘۵’ و ‘ ‘ (فاصله) و ‘%’ و یا هر کاراکتر دیگری را در خودش ذخیره نماید. پس این نوع داده فقط یک کاراکتر را در خودش ذخیره می کند، برای مثال نمی تواند “ab” رو در خودش ذخیره کند.

داده اعداد شناور (floating-point)

این مدل داده می تواند اعداد اعشاری ممیز شناور را در خودش ذخیره نماید. برای مثال اعداد ۹.۲۳۵ و ۰.۳۲۴ و ۲.۰۰ می توانند در متغیری از این نوع داده ذخیره شوند.

داده Double

در این نوع داده می توان اعداد با اعشار زیاد را ذخیره کرد. برای مثال این مدل داده می تواند عدد ۳۲.۱۳۵۳۵۳۴۱۹۶۵۹۴۰۱۴ را در خودش ذخیره نماید.

داده بولین (boolean)

معمولاً با کلمه ی bool معرفی می شود و تنها می تواند دو مقدار true و false را بگیرد. یعنی فقط مقدار درست یا غلط. از این نوع داده می توانیم در شرط ها استفاده نماییم.

داده رشته ای (string)

این داده می تواند رشته ای از کاراکترها را در خودش ذخیره نماید. برای مثال این مدل داده می تواند رشته های “omid” یا “amir” یا “۱۲۳۴۵۶” را در خودش ذخیره کند.