بررسی بازی
ندای وظیفه جنگ جهانی دوم (به انگلیسی: Call of Duty: WWII) یک بازی ویدئویی در سبک تیراندازی اول شخص است. این بازی توسط اسلج همر گیمز تولید و توسط اکتیویژن در تاریخ ۳ نوامبر ۲۰۱۷ برای پلی‌استیشن ۴، اکس‌باکس وان و مایکروسافت ویندوز منتشر شد.
داستان بازی همانطور که از نام آن پیداست در زمان جنگ جهانی دوم می‌گذرد. قسمت داستانی در جبهه‌های غربی و دربارهٔ افراد یکی از جوخه‌های لشکر اول پیاده نظام ایالات متحده و دیگر متفقین از جمله مقاومت فرانسه روایت می‌شود.
با اینکه تا به امروز در بازی‌ها و فیلم‌های زیادی با اتفاقات جنگ جهانی دوم به عنوان مرگبار‌ترین جنگ شکل‌گرفته در تاریخ آشنا شده‌ایم، اما تجربه کردن آن در یکی از نسخه های سری محبوب کال آف دیوتی بسیار هیجان انگیز خواهد بود. با اینکه در نسخه‌های مدرن‌تر بازی امکان مبارزه با سلاح‌های عالی وجود دارد، اما هنوز هم نشانه‌گیری از مگسک اسلحه تک‌تیری مثل M1 یا Kar98 لذت عجیبی دارد! بازی ندای وظیفه جنگ جهانی دوم، از حیث بخش داستانی تجربه‌ای بسیار خوب و فراموش‌نشدنی ارائه می‌کند.
در ابتدای بازی با شخصیت‌های آن از جمله دنیلز، زوسمن، پیرسون و بقیه آشنا شده و بلافاصله وارد یکی از مهم‌ترین نبرد‌های جنگ جهانی دوم یعنی نبرد نرماندی می‌شویم. شروع بازی با هیجان بسیار زیادی همراه شده است، به یکباره از قایق پیاده می شوید و تیرهایی نیست که از دور به سمت شما می آید، شما هم می بایست با دست خالی به دنبال سنگر باشید تا کشته نشوید. احتمالا در ابتدای بازی بارها کشته می شوید تا کمی دستتان گرم شود. در واقع Call of Duty: WWII از همان ابتدا و با این مرحله، نشان می‌دهد که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ چون با وجود اینکه ما پیش از این در فیلم‌هایی چون نجات سرباز رایان یا بازی‌های مختلف بارها و بارها نبرد ساحل نرماندی را دیده و تجربه کرده‌ایم، ولی این مرحله در Call of Duty: WWII کماکان لذت‌بخش و هیجان‌انگیز است و سازندگان موفق شده‌اند با خلق یک سری صحنه‌های سینمایی، از انفجار قایق‌ها گرفته تا تکه پاره شدن سرباز‌ها در اثر انفجار و برخورد تیر، آن عمق فجیع بودن این نبرد را به بهترین شکل ممکن به تصویر بکشند و صحنه هایی عالی برای بازی خودشان رقم بزنند.
بخش داستانی در ادامه هم این کیفیت را کمابیش حفظ می‌کند؛ به طوری که اولا تنوع بسیار خوبی دارد و هرگز روی دور تکراری شدن نمی‌افتد و در هر مرحله، شاهد تجربه‌ای جدید و جذاب هستیم. مثلا در حالی که در یک مرحله با ماشین به دنبال یک قطار می‌افتیم، در مرحله‌ای دیگر با لباسی مبدل وارد پایگاه نازی‌ها می‌شویم تا راه را برای بازپس‌گیری پاریس از دست نازی‌ها هموار کنیم. همچنین مراحل دیگری مثل کنترل تانک و هواپیما هم در بازی تعبیه شده‌اند تا تنوع مراحل Call of Duty: WWII در کل بالا باشد و هرگز در طول تجربه بازی، حس نکنید که در حال تجربه کردن چیزی تکراری هستید که سازندگان فقط برای طولانی‌تر کردن بازی در آن قرار داده‌اند. در اصل، استودیو اسلج‌همر در حالی که می‌توانست با کش دادن بازی تجربه‌ای مثلا ۱۵ ساعته را برای گیمر به ارمغان بیاورد، سعی کرده تا تجربه‌ای کوتاه‌تر ولی متنوع و سراسر هیجان ارائه کند و تا حدود زیادی هم در این امر موفق شده است.
بخش داستانی Call of Duty: WWII
برای ورود به این بخش، که قسمت داستانی و اصلی بازی است باید گزینه Campaign را انتخاب نمایید. بازی ندای وظیفه، جنگ جهانی دوم، دومین نسخه بعد از ندای وظیفه ۱ در مجموعه بازی‌های ندای وظیفه است که قابلیت بازیابی سلامت خودکار وجود ندارد و بازیکن به علاوه دیگر افراد جوخه باید با تهیه جعبه‌های کمک‌های اولیه سلامتی خود را بازیابی کند. همچنین بازیکن باید مهمات خود را از محیط پیرامون جمع و در برابر دشمنان استفاده کند. دیگر افراد جوخه می‌توانند با جاسوسی محل اختفای دشمنان را لوث کنند در این حالت دشمنان به صورت سایه نما نشان داده می‌شوند.
در این بخش بازیکن می‌تواند دشمنان را دستگیر کند، به یاران در جدال تن به تن کمک کند یا همراهان زخمی را به درون سنگر بکشاند. تمام این موارد به علاوه کشتن دشمنان و انجام تمام اهداف، باعث افزایش XP بازیکن می‌شود که این قابلیت در بازی برای افزایش و بهبود مهارت‌های فردی به کار می‌رود. در برخی مراحل نیز امکان کنترل وسایل نقلیه نیز وجود دارد.
بخش چند نفره Call of Duty: WWII
اما Call of Duty: WWII فقط شامل بخش داستانی نیست و در آن شاهد دو بخش زامبی و چند نفره (Multiplayer) نیز هستیم. اگر این قسمت از بازی را با نسخه‌های پیشین همین سری مقایسه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که اسلج‌همر موفق نشده خیلی نوآوری خاصی در این بخش تقدیم مخاطب کند. بدون شک بهترین قسمت از بخش چندنفره بازی، حالت War است که به سبب جدید بودن و هیجان بالایش، جذابیت بیش‌تری را نسبت به حالت‌های دیگر و تقریبا همیشگی این سری می‌توان در آن مشاهده کرد. اما حتی همین حالت هم یک سری محدودیت‌ها مثل خیلی کم بودن تعداد نقشه‌ها دارد که باعث می‌شود پس از مدتی از تجربه آن هم خسته شوید. به‌علاوه ویژگی جدید دیگر این بخش یعنی قسمت Headquarters، بیش از آنکه یک بخش جذاب باشد، شبیه به یک فروشگاه به نظر می‌رسد که هدف سازندگان از قرار دادن آن در بازی، جذاب‌تر کردن خرید‌های درون برنامه‌ای بوده است و مواردی مثل تمرین تیراندازی هم خیلی جذابیت خاصی ندارند که بتوانند این بخش را به قسمتی مهم در بازی تبدیل کنند. همچنین اضافه شدن ویژگی‌هایی مثل دیویژن‌ها هم آنقدر نوآوری خاصی به شمار نمی‌رود که بتواند تاثیر مثبتی روی تجربه‌تان بگذارد.
در مجموع، بخش چندنفره Call of Duty: WWII تنها برای افرادی جذاب خواهد بود که از بخش چند نفره نسخه‌های گذشته این سری رضایت داشتند و از تجربه چندین و چند باره حالت‌هایی مثل Team Deathmatch هم خسته نمی‌شوند. اما در صورتی که انتظار داشتید Call of Duty جدید یک تجربه چند نفره متنوع‌تر و بهتر نسبت به نسخه‌های قبلی ارائه کند، باید بگویم که بازی از این نظر ناامید‌تان خواهد کرد.
بخش زامبی Call of Duty: WWII
بخش دیگر بازی Call of Duty: WW2 حالت زامبی آن است که خب ساخته اسلج‌همر در این زمینه کیفیت خیلی خوبی دارد. به‌شخصه هیچ‌وقت خیلی طرفدار بخش زامبی این سری نبودم، اما باید اعتراف کنم که این قسمت در Call of Duty: WWII جذابیت خوبی دارد و می‌تواند پس از تمام کردن بازی، به عنوان یک سرگرمی طولانی مدت در نظر گرفته شود. به علاوه سازندگان در این قسمت سعی کرده‌اند تا داستانی را هم روایت کنند که خب کیفیت نسبتا خوبی هم دارد. از طرف دیگر، همانطور که پیش از این هم وعده داده شده بود، بخش زامبی بازی در ارائه یک تجربه ترسناک هم نسبتا موفق عمل می‌کند و حمله ناگهانی یک زامبی وحشی از پشت سر یا ظاهر شدن ناگهانی آن‌ها از جایی که اصلا انتظارش را هم ندارید، جامپ‌اسکر‌های خوبی را در بازی پدید آورده است. بخش زامبی بازی همچنین یک سری ویژگی‌های شخصی‌سازی نیز دارد و به مرور زمان و با پیشرفت در بازی، می‌توانید از آن‌ها بهره ببرید که حس پیشرفت را به خوبی منتقل می‌کنند.
گرافیک Call of Duty: WWII
گرافیک بازی Call of Duty: WWII خیلی چنگی به دل نمی زند و بسیار معمولی است و در کل، نمی‌توان نمره قبولی به گرافیک این بازی داد. البته جنبه مثبت قضیه این است که بازی حتی در شلوغ‌ترین صحنه‌ها هم به شکلی کاملا روان اجرا می‌شود و حداقل شاهد افت فریم یا مشکلات مشابه نیستیم. به‌علاوه با وجود ضعف‌هایی در زمینه فنی و کیفیت بافت‌ها، بازی از نظر هنری به مراتب شرایط بهتری دارد و حداقل در یک سری مراحل شاهد اتمسفر نسبتا خوبی در بازی هستیم.
اما Call of Duty: WWII هرچه در زمینه گرافیکی مشکل داشته باشد، در زمینه صوتی و موسیقی عملکردی عالی دارد؛ به طوری که مشخص است سازندگان با وسواس خاصی روی صداگذاری‌ها کار کرده‌اند و صدای تمامی شخصیت‌ها، با چهره و خصوصیات‌شان کاملا منطبق است و علاوه بر آن، صداگذاری مواردی مثل انفجار‌ها یا تیرهایی که از کنارتان رد می‌شوند، به شکلی کاملا طبیعی در بازی کار شده است. به همین دلیل هم پیشنهاد می‌کنم که برای غرق شدن در اتمسفر بازی و حس و حال واقعی نبرد‌های آن، حتما از هدفون در تجربه بازی استفاده کنید. از طرفی دیگر، با اینکه در کل شاهد موسیقی‌های خوبی در مراحل بازی هستیم، اما موسیقی مرحله پایانی به شکلی بسیار عالی انتخاب شده است و کاملا آن حس انزجار از جنگ را به مخاطب منتقل می‌کند.
