پروتکل EIGRP
Enhanced Interior Gateway Routing Protocol
پروتکل اختصاصی سیسکو است که در دسته Hybrid Routing Protocols قرار می گیرد و امروزه شرکت های مختلف دیگری نیز از این پروتکل پشتیبانی می کنند. ویژگی های این پروتکل عبارت است از:
Fast Convergence
یکی از بارزترین ویژگی های این پروتکل است. بدین صورت که سرعت همگرایی بین روترها بسیار زیاد است. اگر تغییری در Routing Table یکی از روترها ایجاد شود، بسرعت این تغییرات در کل شبکه بروزرسانی می شود. این سرعت همگرایی از سایر پروتکل ها بالاتر است. یکی از دلایل این سرعت بالا در اینست که مسیر جایگزین مسیر اصلی (Feasible Successor) از قبل مشخص شده و آماده برای استفاده است.
Partial Updates (incremental update)
در زمان راه اندازی، تمامی روترها بروزرسانی های خود را برای یکدیگر ارسال می کنند، اما از آن به بعد تا زمانی که تغییری ایجاد نشود دیگر هیچ آپدیتی بین روترها ارسال نمی شود، حتی اگر چندین سال هم از آن بگذرد.
Multiple network layer support
به غیر از TCP/IP از پروتکل های دیگری مانند AppleTalk و IPX/SPX نیز پشتیبانی می کند.
Use of multicast and unicast communication
این پروتکل بصورت پیش فرض آپدیت های خود را بصورت مالتی کست و به آدرس ۲۲۴.۰.۰.۱۰ ارسال می کند و حتی قادر است آنها را بصورت یونی کست نیز ارسال کند.
VLSM Support
در هنگام ارسال آپدیت، prefix شبکه ها را بصورت درست ارسال می کند.
Route Summarization
این پروتکل می تواند چندین شبکه را در یک شبکه summarize نماید اما بدلیل اینکه روش summarization آن مناسب نیست، بهتر است همیشه آن را غیرفعال نماییم و در صورت نیاز خودمان بصورت دستی این عملیات را انجام دهیم.
تعاریف
EIGRP Tables
این پروتکل دارای سه نوع table است. روترها در ابتدا یک رابطه همسایگی با یکدیگر برقرار می کنند، هر روتر اطلاعات مربوط به روترهای کناری خود و اینترفیس هایی که از طریق آنها به آن روترها می رسد را در Neighbor Table قرار می دهد. سپس هر روتر اطلاعاتی را که از روترهای همسایه دریافت می کند در Topology Table قرار می دهد. در نهایت الگوریتم Dual بر روی Topology Table اجرا شده و بهترین ها را انتخاب و در Routing Table قرار می دهد.
Diffusing Update Algorithm (DUAL)
الگوریتمی است که بهترین مسیرها را از داخل Topology Table انتخاب و آنها را در Routing Table قرار می دهد.
Hello Packet
شکل گیری رابطه همسایگی بین روترها از طریق ارسال این پکت ها به آدرس ۲۲۴.۰.۰.۱۰ انجام می شود که هر ۵ ثانیه یکبار و بصورت unreliable ارسال می شوند، یعنی وقتی روتر آن را دریافت کرد دیگر نیازی به ارسال تایید دریافت ندارد، تا ۱۵ ثانیه اگر هیچ پکتی از روتر همسایه دریافت نشد، آن روتر از دسترس خارج شده فرض شده و اطلاعاتی که از آن روتر دریافت شده پاک می گردد.
Advertised Distance (AD)(Reported Distance)
متریک روتر next-hop تا روتر مقصد را می گویند.
Feasible Distance (FD)
متریک روتر مبدا تا روتر مقصد را می گویند. در EIGRP هر چه متریک کوچکتر باشد اولویت آن بالاتر است.
Successor
به مسیر اصلی برای رسیدن به مقصد می گویند.
Feasible Successor
به مسیر جایگزین برای رسیدن به مقصد می گویند.
Passive Route
این Route ها هیچ مشکلی ندارند و بدرستی کار می کنند و با حرف P نشان داده می شوند.
Active Route
وقتی کنار یک Route حرف A خورده باشد یعنی از نوع Active و دارای مشکل هستند.
Passive Interface
اگر یک اینترفیس روتر در eigrp در این حالت قرار بگیرد، network مربوط به آن اینترفیس advertise خواهد شد اما دیگر hello packet ارسال نمی کند و اگر هم دریافت کند، آن را در نظر نمی گیرد.
نحوه محاسبه متریک
این پروتکل از پارامترهای زیر برای محاسبه متریک استفاده می نماید:
K1= Bandwidth (Slowest outgoing interface’s BW measured in Kbits)
K2= Load (total load of the path)
K3= Delay (Total delay of path)
K4= Reliability(Avg reliability of the path)
K5= MTU (Min MTU of the interface)
ارزش عددی حرف K می تواند صفر یا یک باشد. اگر صفر باشد یعنی ارزش مورد نظر در فرمول قرار نمی گیرد و اگر یک باشد یعنی از ارزش آن در فرمول استفاده می شود. بصورت پیش فرض در EIGRP تنها از پارامترهای Bandwidth و Delay استفاده می شود و پیشنهاد سیسکو نیز همین است که پارامترهای دیگر را درگیر محاسبات نکنیم و از همان حالت پیش فرض استفاده نماییم. در این حالت ارزش هر K بدین صورت می شود:
K1 = 1 , K2 = 0 , K3 = 1 , K4 = 0 , K5 = 0
در نهایت فرمول محاسبه متریک در حالت پیش فرض عبارت است از:
Metric = (BW + Delay) * 256
میزان BW و Delay نیز بشکل زیر محاسبه می گردند:
BW= 10۷ / Lowest Interface BW in Kbps
Delay = Sum of delay in Microseconds
نکته: در محاسبه Delay می بایست میزان آنرا تنها در اینترفیس های خروجی هر روتر جمع بزنیم.
نکته: eigrp بصورت پیش فرض می تواند بین ۴ مسیر با متریک مساوی load balance کند.
پیکربندی EIGRP
وارد محیط Configuration Terminal شده و دستور زیر را اجرا می کنیم:
#router eigrp <Autonomous_System_Number>
بجای AS باید یک عدد وارد شود. نکته ای که در اینجا مهم است، اینست که اگر می خواهیم دو روتر بتوانند با هم رابطه همسایگی ایجاد نمایند باید حتما در یک AS باشند.
بعد از وارد شدن به محیط پیکربندی eigrp ابتدا با دستور زیر summarization را غیرفعال می کنیم:
#no auto-summary
سپس می بایست تعیین نماییم که برای چه شبکه هایی می خواهیم eigrp را فعال نماییم و برای تعیین network نیز باید از wild card bits استفاده کنیم. عموما در این مواقع آدرس آی پی کارت شبکه خروجی را وارد می کنیم و با زدن ۰.۰.۰.۰ اشاره می کنیم که تنها برای همین آی پی این پروتکل را فعال کن و اگر آی پی تغییر کرد بطور مثال شد ۱۹۲.۱۶۸.۰.۲ دیگر این پروتکل برای آن کارت شبکه فعال نخواهد شد:
#network 192.168.0.1 0.0.0.0
زمانی که eigrp بر روی یک اینترفیس فعال می شود این اتفاقات خواهد افتاد، البته به استثنای passive interface که تنها مرحله ۳ انجام خواهد شد:
۱ – از طریق آن اینترفیس hello packet ارسال می شود.
۲ – از طریق آن اینترفیس hello packet دریافت می شود.
۳ – network مربوط به آن اینترفیس advertise خواهد شد.
برای اینکه یک کارت شبکه را به مد Passive ببریم از دستور زیر استفاده می کنیم:
#passive-interface gigabitEthernet 0/0
برای بررسی پیکربندی eigrp و عملکرد آن از دستورات زیر استفاده می نماییم:
#show ip protocols
#show ip eigrp neighbors
#show ip eigrp topology
#show ip route eigrp
#debug eigrp packets
بیشتر بدانید:
