به مجموعه اقداماتی که برای اتوماتیک سازی پیکربندی، هماهنگی، اعمال تنظیمات و مدیریت سرویس ها انجام می شود، Orchestration می گویند. به بیان دیگر، Orchestration با ارايه‌ی ابزارهایی، مدیریت وظایف و روندهای کاری پیچیده را ساده می‌کند.
امروزه نیازهای فناوری اطلاعات پیچیده‌تر از گذشته است. برای مثال، باید بتوان از برنامه‌هایی که به شکل کلاستر طراحی شده و روی چندین مراکز داده قرار گرفته‌اند، همراه با وابستگی‌های پیچیده‌ی‌شان پشتیبانی کرد. یا در مثالی دیگر، تیم‌های عملیات و مدیران سرورهای محصولات پرمخاطب، معمولاً سرویس‌های زیادی را مدیریت می‌کنند. اما انجام دستی این وظایف به هیچ عنوان روش خوبی نیست.
هر اندازه سامانه‌های نرم‌افزاری و سرویس‌های بکار رفته بزرگ‌تر، پیچیده‌تر و نیازمند انجام کار بیشتر باشند، مدیریت تمامی اجزای آن مشکل‌تر و طولانی‌تر می‌شود. اینجا همان مرحله‌ای است که نیاز به خودکارسازی وظایف و تنظیمات، بشدت احساس می‌شود و Orchestration اهمیت خود را نشان می‌دهد.
برای مثال در بحث پردازش ابری و در معماری IaaS که یکی از دسته بندی های کلیدی آن می باشد، گستردگی و پیچیدگی امور به حدی است که استفاده از Orchestration ضروری است.
تفاوت Orchestration و Automation
این دو مفاهیمی نامرتبط نیستند و در یک راستا قرار دارند. خودکارسازی با کاهش دخالت نیروی انسانی در انجام وظایف تعریف شده و با جایگزینی انسان با سامانه‌های نرم‌افزاری، سعی در افزایش کارایی و بهره‌وری کسب‌وکار یک مجموعه دارد. با استفاده از چنین نرم‌افزارها و ابزارهایی شاهد کاهش هزینه، پیچیدگی و حتی بروز خطا در انجام وظایف تعریف شده نیز هستیم. حتی قابلیت‌ها و سرویس‌های جدید، سریع‌تر می‌توانند در مرحله‌ی انتشار نهایی قرار بگیرند. بنابراین می توان گفت که اتوماسیون به معنای خودکارسازی یک وظیفه‌ی تعریف شده است.
اما در Orchestration، تلاش بر خودکارسازی چندین وظیفه و رویه‌های کاری با گام‌های متعدد است. در نتیجه می‌توان بیان کرد که Orchestration شامل مجموعه‌ای از خودکارسازی‌ها است.
بنابراین، با انجام خودکارسازی و اتوماسیون می‌توان به Orchestration رسید. به بیان دیگر، تنها هنگامی که رویه‌ها خودکارسازی شوند، می‌توان با استفاده از Orchestration در مقیاس کلان، آن‌ها را بشکل خودکار به اجرا در آورد.
نرم افزارهای Orchestrator
- vRealize Orchestrator
- Ansible
