مقایسه تلفن های DECT و Wi-fi
از چندین سال قبل استفاده از تلفن هایی که بتوانند از طریق wi-fi به WLAN متصل شوند رایج شده است و می توان گفت که یک روش ساده، ارزان قیمت و قابل اطمینان می باشد. جاذبه اصلی استفاده از این روش این است که شما تنها یک بستر برای سیستم وایرلس خود که شامل اتصال کامپیوترها، تبلت ها، موبایل ها و همچنین تلفن های داخلی به اکسس پوینت ها می باشند را، راه اندازی می نمایید و این موضوع از این منظر، باعث کاهش هزینه های سخت افزار، راه اندازی و پشتیبانی سیستم می شود.
ولی باید این موضوع را در نظر داشت که وقتی سیستم وایرلس را تنها برای اتصال کامپیوترها، راه اندازی می نمایید، اکسس پوینت های آن را، در مکان های عمومی که این دستگاه ها قرار دارند نصب می نمایید مانند اتاق های کنفرانس و اتاق های کارپرسنل. در صورتی که بخواهیم تلفن های wi-fi را نیز به این شبکه متصل نماییم، سیستم وایرلس باید مکان هایی مانند سالن ها، راه پله ها و محیط های بیرونی را نیز پوشش دهد، در نتیجه باید تعداد اکسس پوینت ها را نیز افزایش دهیم و این به معنی افزایش مجدد هزینه ها می باشد.
یکی از مواردی که در این سیستم باید مدنظر قرار داد، رعایت فاصله مناسب بین اکسس پوینت ها می باشد زیرا اگر خیلی نزدیک به هم باشند باعث تداخل و اگر خیلی از هم دور باشند باعث می شود که کاربر در هنگام صحبت با تلفن، اختلال را احساس نماید.
شبکه های Wi-Fi که از استانداردهای ۸۰۲.۱۱a، ۸۰۲.۱۱b، ۸۰۲.۱۱g و ۸۰۲.۱۱n پشتیبانی می نمایند، برای انتقال اطلاعات طراحی شده اند و نه صدا، و هیچ مکانیسمی برای بالاتر بردن اولویت صدا نسبت به سایر اطلاعات در آنها وجود ندارد. در نتیجه در زمان هایی که افزایش بار ترافیک در شبکه وجود دارد باعث ایجاد اختلال در سیستم صدا می گردد و این به معنای ایجاد مشکل در ارائه خدمات به مشتریان و نارضایتی آنها و مختل شدن عملیات سازمان می باشد. ولی لازم به ذکر است، تجهیزاتی که از قابلیت WMM در استاندارد ۸۰۲.۱۱e استفاده می نمایند، امکان اولویت بندی بسته های صدا و تصویر را دارند.
یکی دیگر از مشکلات شبکه wi-fi زمانی می باشد که کاربر در هنگام صحبت با تلفن، در حال راه رفتن می باشد و در نتیجه ممکن است از یک اکسس پوینت به یک اکسس پوینت دیگر وصل گردد. اگر زمان این اتصال بیشتر از ۵۰ms باشد کاربر یک اختلال کوچک در تماس را احساس می نماید. باید گفت مدت زمان قطع یک ارتباط از یک اکسس پوینت و اتصال به یک اکسس پوینت دیگر به مدت ۷۰ms طول می کشد و این یعنی یک اختلال کوچک در تماس. در حالی که فناوری DECT با پشتیبانی از Seamless handover بین مراکز خود، این مشکل را حل نموده است.
در فناوری DECT هر base می تواند تا ۸ ارتباط همزمان را، بدون کاهش کیفیت برقرار نماید و این تعداد در هر اکسس پوینت در wi-fi به تعداد حداکثر ۴ یا ۵ می باشد.
اگر بخواهیم عامل هزینه را از معیارهای خود حذف نماییم در مقایسه بین این دو می توانیم فناوری DECT را برتر بدانیم. زیرا شرکت های ارائه دهنده این فناوری بصورت تخصصی بر روی آن فعالیت می نمایند و تمامی فرآیندهای مربوط به استانداردهای VoIP مانند میزان در دسترس بودن، کیفیت سرویس و امنیت اطلاعات، بصورت ذاتی در این فناوری وجود دارند و به نحواحسن در آن پیاده سازی شده اند.
ولی باید این مسئله را در نظر داشته باشیم که هر دو فناوری دارای معایب و محاسنی می باشند و هر سال تغییرات زیادی شامل این دو می گردد که استفاده از آن ها را برای کاربران مناسب تر می نماید.
